سیستم عصبی پارا سمپاتیک

بدن ما برای رشد و سلامتی پایدار به مواد مغذی، ورزش، سلامتی ناحیه شکمی و میکروبیوم روده ها و مواد ریز مغذی و مکمل هایی که می خوریم نیاز دارد. می خواهیم از اهمیت سیستمی سخن بگوییم که می تواند بر قابلیت و تاثیر گذاری عوامل بالا بیفزاید و آن را چندین برابر کند. ما سیستم عصبی مرکزی(central nervous system) داریم که اگر کارکردهای آن را به خوبی بشناسیم و در زمینه درست آنرا به کار ببریم به ما کمک می کند از تاثیر مثبت آن در افزایش سلامتی عمومی بدن بهره بگیریم.

اهمیت وجود سیستم عصبی که تمام عملکردهای کوچک و بزرگ بدن را تنظیم و کنترل می کند چیست؟

ما اگر به موجودات تک سلولی نگاهی بیاندازیم چون سلول دیگری برای تعامل و ارتباط در این سیستم وجود ندارد سیستم عصبی نیز وجودش در این سیستم اهمیتی نمی یابد. اگر به موجودات و سیستم هایی که سلول های بیشتری دارند در این سیستم ها اهمیت وجود ارتباطات سلولی آشکار می شود. ما موجود چند سلولی نیستیم بلکه بدن ما بیش از 40 تریلیون سلول دارد که در ارتباطات بسیار پیچیده با هم هستند. در واقع حیات ما وابسته به این تعاملات و ارتباطات سلولی است، به طوری که بشر و بدن تکامل یافته اش در طی میلیونها سال با بهره گیری از قدرت و بهینه سازی این ارتباطات سلولی توانسته است حیات خود را ادامه دهد و تکامل یابد. پس وجود این سیستم عصبی فوق العاده برای بشر و تکامل و بقای حیاتش اهمیت بسزایی دارد.

تمامی عملکردهای غیر ارادی بدن ما توسط سیستم عصبی خودمختار بدن(autonomic nervous system) صورت می پذیرد. برای اینکه نفس بکشیم لازم نیست که فکر کنیم، برای اینکه فشار خونمان بالا و پایین شود نیاز نیست که ما کاری انجام دهیم، وقتی غذا می خوریم برای هضم آن فکر نمی کنیم و همه ی این کارها خود بخود و با کمک سیستم عصبی خودمختار بدن ما انجام می گیرد.

سیستم عصبی خود مختار ما از دو شعبه اصلی با نام سیستم عصبی سمپاتیک(Sympathetic) یا جنگ و گریز و سیستم عصبی پاراسمپاتیک(Parasympathetic) یا آرامش و صلح تشکیل شده است و هر کدام از این شعبه ها بنابر شرایطی و با توجه به اقتضاعاتی در بدنمان فعال می شوند.

هر موجودی برای زنده ماندن و حیات سالم نیاز دارد تا منابع موجودش را به صورت بهینه تخصیص نماید که در بدن ما نیز این وظیفه ی مهم توسط سیستم عصبی خودمختار و دو شعبه ی اصلی آن انجام می شود.

زمانی که ما در وضعیتی قرار داریم که حیات ما در خطر است، مانند حمله یک حیوان وحشی، یک اتفاق خطرناک و هر موقعیت دیگر بدن ما سیستم عصبی سمپاتیک یا جنگ و گریز ما را برای مدیریت این وضعیت و حفظ حیات ما فعال می کند. با فعال شدن سیستم سمپاتیک منابع بدن ما به سمت حفظ حیات کوتاه مدت ما سرآزیر می شود. آدرتالین ترشح می شود، رگ ها تنگ تر شده و قلب تندتر می زند و خون را به سمت ماهیچه ها برای انجام دفاع یا فرار سریع سرازیر می کند. سپس کورتیزول(هورمون استرس) ترشح می شود تا بتواند گلوکز را که منبع انرژی سریع برای بدن در این وضعیت است فراهم کند.

این فعال سازی سیستم سمپاتیک ضامن بقای حیات ما در کوتاه مدت است و بعد از اتمام وضعیت خطر و استرس زا بدن در حالت نرمال به وضعیت عادی برمی گردد و فعالیت های عادی خود را از سر می گیرد.

زمانی که بدن ما در وضعیت عادی قرار دارد، منابع بدن ما به سمت ارگان های حیاتی مانند: کبد، مغز، گوارش و غیره سرازیر می شود. در این وضعیت سیستم عصبی پارا سمپاتیک یا سیستم صلح و آرامش بدن فعال است و ما می توانیم، قدرت ایمنی بهتر، تولید مثل بهتر، گوارش بهتر، بهبود و تعمیرات دی ان ای(DNA) بهتر و سالم تری را داشته باشیم.

در حالت عادی و به صورت غالب باید سیستم عصبی پارا سمپاتیک ما فعال باشد تا بتواند کارهایی را که برای حیات بلند مدت و سلامتی ما لازم است انجام دهد. سیستم عصبی سمپاتیک و سیستم عصبی پارا سمپاتیک مانند دو کفه ی الا کلنگ هستند که فعالیت یکی دیگری را از کار می اندازد و هر دو در یک زمان واحد نمی توانند فعال باشند.

برای دیدن ویدئوهای بیشتر در مورد کارکردهای بدن از بخش دانلودهای سایت استفاده نمایید. همچنین آگاهی ها و تمرینات دوره فوق العاده گام های اساسی برای سلامتی 1 منبع عالی ای است برای به تعادل دراوردن بدن و رسیدن به سلامتی پایدار و همه جانبه در زندگی.