چربی احشایی و چربی زیر جلدی

یکی از مسائل مهمی که اکثر ما به آن توجه داریم چربی شکمی است و آن را به شدت خطرناک و برای سلامتی مضر می دانیم. بیایید بررسی کنیم که آیا چربی شکمی خطرناک است؟

فرض کنید الگویی تکراری را می بینیم و از آن نتیجه گیری ای را انجم می دهیم. هر جا حادثه رانندگی را می بینیم حتما پلیس راهنمایی هم در آنجا حضور دارد. نتیجه گیری این که دلیل به وجود آمدن حادثه رانندگی پلیس راهنمایی است و این پلیس خطرناک است.

نتیجه گیری مان درست نیست و خنده دار به نظر می آید چون همه مان می دانیم که پلیس راهنمایی آمده است تا حادثه را مدیریت کند و حضورش در نتیجه حادثه اتفاق افتاده است.

در مورد چربی شکمی هم اگر خطرناک فرضش کنیم نتیجه گیری مان نادرست است. ما بر اساس مشاهداتی که داشتیم چربی شکمی را با بیماری ها و ناسلامتی بدن مرتبط می دانیم در حالی که چربی شکمی دلیل و نتیجه است از عدم تعادل و ناسلامتی در بدن. چیزی که ما به صورت چربی شکمی مشاهده می کنیم خود دلیل و ریشه ای اصلی دارد.

همان طور که می دانیم استرس مزمن سبب می شود سطوح کورتیزول در بدن ما بالا رود و این باعث خواهد شد تا میزان گلوکز خون به صورت مزمن بالا باشد. نتیجه این اتفاق بالا بودن مزمن هورمون انسولین است. بالا بودن انسولین باعث ایجاد مقاومت به انسولین می شود که ریشه اصلی بیماری های مزمن امروزی مانند، دیابت نوع 2، کبد چرب، بیماری های قلبی عروقی، بیماری های کلیوی، سکته ها، بیماری های مغزی، نازایی، سندرم کیست تخمدان خانم ها و ... است. از طرف دیگر بالا بودن مزمن کورتیزول و انسولین باعث ذخیره سازی گلوکز اضافه در بدن به صورت چربی در ناحیه ی شکمی خواهد شد.

پس دلیل اصلی تجمع چربی ها در ناحیه شکمی کورتیزول و انسولین بالاست که در واقع عدم تعادل های هورمونی در بدن هستند.

چربی در بدن ما می تواند به دو صورت ذخیره شود. وقتی ما در اثر رژیم نادرست و سبک زندگی نامناسب بدنمان را وادار به ذخیره چربی می کنیم بدنمان می تواند به صورت زیر جلدی یا احشایی چربی ها را ذخیره کند.

در بین پوست تا لایه ماهیچه ای شکم لایه ای از چربی می تواند ذخیره شود، این چربی را چربی زیرجلدی(subcutaneous fat) می گویند و با تماس دست می توان آن را احساس کرد. این چربی در موقع استفاده برای بدنمان قابل دسترس تر است.

پشت بافت ماهیچه ای و در داخل شکم و در اطراف و داخل بافت های بدن نوعی از چربی تحت عنوان چربی احشایی(visceral fat) ذخیره می شود. با رشد بافت این نوع چربی در اطراف بافت ها فضای کمتری برای عملکرد بافت ها می ماند و در واقع بافت ها ممکن است با افت و مشکل در عملکردشان روبرو شوند. همچنین این نوع چربی می تواند در داخل خود بافت ها نیز ذخیره شود که به شدت التهاب زاست و برای بدن ما خطرناک می باشد. مصرف و دسترسی به این چربی به مراتب برای بدنمان سخت تر است. دسترسی به این بافت چربی توسط دستمان امکان پذیر نیست.

یکی از راههای اندازه گیری ریسک وجود چربی احشایی تقسیم دور شکم به قدمان است که اگر عددی کمتر از 0.5 بیاید نشان از سلامتی و عدد بالای 0.5 نشان از وجود چربی احشایی است.

در ویدئوهای آینده بیشتر در حول این مسئله مطالب مفیدی را بیان خواهیم کرد.

برای دیدن ویدئوهای سلامتی بیشتر می توانید از بخش دانلودهای سایت استفاده نمایید.