سطوح نرمال انسولین برای بدن

بدن ما مکانیسم بسیار هوشمندانه ای برای مدیریت گلوکز خون دارد. گلوکز خون بالا و گلوکز خون پایین برای بدن ما خطرناک است و می تواند بدن را به کما ببرد، از این رو بدن ما با مکانیسم هایی که دارد این گلوکز را در محدوده ای نرمال نگه می دارد، یعنی بدن ما تمام تلاش و احتمام خود را برای اینکه بتواند گلوکز بدن را نرمال نگه دارد انجام خواهد داد. هر چند که قسمت های دیگر بدن در این اثر تحت فشار باشند، هر چند که هورمون های بدن از تعادل خارج شوند. با این شرایط ممکن است گلوکز بدن نرمال باشد ولی سایر قسمت های بدن برای نرمال نگه داشتن این گلوکز تحت فشار باشند.
مهم ترین مکانیسم بدن برای متعادل کردن گلوکز خون، هورمون انسولین است. زمانی که گلوکز خون بالا می رود، بدن ما با فاصله زمانی کمی انسولین را برای مدیریت آن ترشح می کند.

هورمون انسولین باعث میشود سلول ها دهانه های خود را برای گلوکز و مواد غذایی باز کنند و گلوکز خون پایین بیاید. پس انسولین گلوکز را مدیریت می کند.
اگر این گلوکز کنترل نشده، و مقادیرش بالا باشد رفته رفته بدن برای مدیریت این گلوکز انسولین بیشتر و بیشتری ترشیح خواهد کرد و با وجود اینکه مقادیر گلوکز تقریبا در طی سالیان در محدوده ای نرمال باقی می ماند، ولی مقادیر انسولین رفته رفته بالاتر می رود. فاکتوری که برای سنجش این امر اندازه گیری میشود گلوکز خون است در حالی که ممکن است با وجود گلوکز نرمال، انسولین بدن از کنترل خارج شده باشد و دلیل اصلی مسائل متابولیکی انسولین است که سنجیده نمی شود و این دلیل عدم تشخیصهای درست در این زمینه است.

اگر ما محدوده ای نرمال برای گلوکز در نظر بگیریم می توانیم آن را از ۷۰ تا ۹۰ یا ۸۰ تا ۱۰۰ در نظر بگیریم، این بازه می تواند بنا بر شرایط بدنی و رژیمی که ما در آن قرار داریم متفاوت باشد.
اگر ما در یک رژیمی باشیم که مثلاً در آن کربوهیدرات زیادی مصرف می شود گلوکز خون ما در حالت ناشتا در دور وبر ۸۰ قرار خواهد داشت. اگر بدن ما با این رژیم در وضعیت متابولیکی سالم قرار داشته باشد با خوردن غذا تا محدوده ی ۱۵۰ یا بالاتر بالا رفته(با وعده ی پرکربوهیدرات) و بعد از حدود ۲ ساعت یواش یواش پایین آمده و به محدوده ی نرمال قبل از وعده بر خواهد گشت، البته اگر فردی با این وضعیت، رژیم پرکربوهیدرات خود را ادامه دهد در طی چندین سال از لحاظ متابولیکی از تعادل خارج خواهد شد و با وجود اینکه گلوکز ناشتایش باز در محدوده ی نرمال است ولی میزان انسولین ناشتایش در حد قابل توجهی افزایش یافته و رو به افزایش خواهد بود.
زمانی که رژیم سالمی را شروع می کنیم که محتوای کربوهیدراتی آن کم است، رژیمی مانند کیتوژنیک و یا پیلیو در این وضعیت بعد از سازگاری بدن و شروع بدن به استفاده از چربی ها، گلوکز ناشتا می تواند پایین تر از حتی ۷۰ و ۶۰ نیز باشد و این وضعیت نرمالی است چرا که در این شرایط بدن با دسترسی به چربی ها کیتون نیز تولید می کند که منبع انرژی فوق العاده ای برای سلول های بدن و مغز است. گلوکز پایین تر از ۷۰ و ۶۰ برای افرادی که رژیم سالمی ندارند و بدنشان به استفاده از چربی ها عادت ندارد می تواند اذیت کننده و حتی غیر نرمال باشد و حالات انرژی پایین و نامناسبی را برایشان به دنبال بیاورد.

اگر به آمار توجه کنیم در دنیا در حدود 10% از افراد با دیابت نوع ۲ دست و پنجه نرم می می کنند و این تعداد چیزی در حدود یک میلیارد نفر می شود.
اگر به آمار افراد پیش دیابتی توجه کنیم حدود 10 تا 15% از افراد در جوامع پیش دیابت هستند. یعنی چیزی بیش از یک میلیارد نفر که اگر شیوه ی زندگی و تغذیه ی خود را ادامه دهند به دیابت نوع 2 مبتلا خواهند شد. بیش از ۲ میلیارد نفر از از جمعیت جهان با مسائل متابولیکی در گیرند و هزینه های سرسام آوری را برای مدیریت این امر و مدیریت بیماری های این حوزه مانند: دیابت نوع۲، چاقی، کبد چرب، نازایی، سکته ها، بیماری های قلبی و عروقی، فشار خون و غیره می کنند. میلیاردها و میلیاردها دلار هزینه سالانه صرف مدیریت این مسائل و بیماری های متابولیکی می شود و حال آنکه افراد با شناخت صحیح و اصلاح سبک زندگی شان می توانند به سادگی این مسائل متابولیکی را درمان کنند.

زمانی که از هورمون انسولین صحبت می کنیم، به هورمون متابولیکی که در بدن ما نقش حیاتی را ایفا می کند و باعث تنظیم گلوکز می شود و می گوییم که سطوح بالا و مزمن آن برای بدن مضر است شاید این سوال اساسی پیش بیاید که چه مقادیری از هورمون انسولین سطوح نرمال و سالم برای بدن ما هستند؟
اگر آزمایش خونی انجام دهید که در آن انسولین ناشتای شما اندازه گیری شده باشد که واحد آن بر اساس میکرو یونیت بر میلی لیتر باشد، گفته می شود که مقادیر بالای ۲۵ مقادیر خارج از نرم و ناسالم برای بدن است، حال آنکه در واقعیت این بسیار دور تر از مقادیر سالم برای بدن است.
ما اگر اصولی و صحیح به سطوح سالم انسولین برای بدن نگاه کنیم عدد بین ۲ و ۵ بهینه و بسیار سالم برای بدن ما هست. مقادیر بین ۵ تا ۱۷ مقادیر میانه سطوح انسولین برای بدن ماست و امروزه در برخی از نقاط جهان عدد ۲۵ را به ۱۷ کاهش داده و اعداد بالای ۱۷ را اعداد ناسالم در نظر می گیرند.

نکته اینجاست که ما هر مقداری را که بیش از دو برابر رنج نرمال است به معنی اعداد بالاتر از 10 را می توانیم سطوح ناسالم برای میزان انسولین بدن در نظر بگیریم و هر چقدر این عدد بالاتر رود می تواند نشانه ی واضحتری از عدم تعادل متابولیکی در بدن باشد.

هم چنین برای اندازه گیری دقیق تر و واضح تر می توان از ضرب انسولین در گلوکز ناشتا و تقسیم آن به عدد ثابتی استفاده کرد که عددی به نام HOMA - IR را بدست آورد که امروزه واحد بسیار استانداردی و دقیق تری برای سنجش میزان مقاومت به انسولین بدن و میزان حساسیت به انسولین بدن برای مسائل متابولیکی بدن است که در این راستا می توانید از بخش امکانات پیشرفته سایت استفاده نمایید.

برای دیدن ویدئوهای بیشتر در مورد کارکردهای بدن از بخش دانلودهای سایت استفاده نمایید.

همچنین آگاهی ها و تمرینات دوره فوق العاده گام های اساسی برای سلامتی 1 منبع عالی ای است برای به تعادل دراوردن بدن و رسیدن به سلامتی پایدار و همه جانبه در زندگی.