افزایش حساسیت به انسولین با قطع مصرف شکر

همه ما می دانیم که برخی غذاها مضرند و بارها توصیه هایی را مبنی بر کنار گذاشتن آنها می شنویم. بارها تلاش های بی نتیجه ای را برای این کار انجام می دهیم ولی شاید به دلیل نداشتن چرایی لازم آنها را به سرانجام نمی رسانیم.

بارها برای داشتن عادات ورزشی سالم تلاش کرده ایم ولی باز به دلیل عدم انگیزه و چرایی لازم نتوانسته ایم این کار را عملی کنیم. ممکن است کسی به پزشک مراجعه کرده باشد و به بیماری فشار خون، دیابت نوع 2 و سایر بیماری های مزمن امروزی تشخیص داده شده باشد و داروهایی مانند انسولین را برای آن دریافت کرده باشد ولی به دلیل عدم شناسایی درست عوامل این امر با وجود تلاش برای کاهش وزن نتیجه ای حاصل نکرده باشد.

ما انسانها غذاهای ناسالمی را در رژیم غذایی خود داریم که شکر جزو بدترین آنهاست و این ماده به دلیل محتوای دارویی و اعتیادزا بودنش و همچنین نداشتن ارزش غذایی ما را دچار چرخه ای بسیار ناسالم می کند که بسیاری از مسائل ناسلامتی و هوس به غذاهای ناسالم بخشی از آنهاست.

شکر عامل اصلی ایجاد مقاومت به انسولین و ایجاد هوس به غذاهای ناسالم است. مقاومت به انسولین وضعیتی است که در آن بدن با بالا بودن انسولین در وضعیت ذخیره سازی چربی قرار دارد و نمی تواند از چربی های ذخیره شده بدن استفاده کند و به غذاها هوس ایجاد می کند. هر دوی مقاومت به انسولین و هوس به غذاهای ناسالم از عوامل ایجاد چاقی در بدن هستند.

مقاومت به انسولین هم به صورت مستقیم و هم با ایجاد التهاب در بدن باعث ایجاد بیماری و مسائل سلامتی در بدن می شود. همچنین خود شکر یکی از عوامل اصلی ایجاد بیماری های مزمن در بدن است.

بسیاری از تشخیص ها در حوزه بیماری های مزمن چاقی را دلیل این بیماری ها می دانند و به این افراد توصیه می کنند تا وزن خود را پایین بیاورند. اگر به توضیحات دقت کنیم و کمی دقیق تر تصویر کلی را ببینیم خواهیم دانست که دلیل اصلی ایجاد بیماری های مزمن شکر و مقاومت به انسولین هستند. مسئله ای که می تواند به ما در درک و افزایش سلامتی و درمان بیماری های مزمن کمک شایانی بکند.

یکی از نقاط بدن که در ابتدا از قطع کردن شکر مزایای زیادی را دریافت می کند و سلامتی اش افزایش می یابد دهان و دندانهای ما هستند. وقتی ماده ی نشاسته ای مانند آرد یا برنج و ... را می خوریم این مواد توسط آنزیم های موجود در بزاق به سرعت به گلوکز شکسته می شود و این گلوکز باعث تغذیه ی باکتری هایی در دهان می شود که برای دندان های ما مضرند.

همچنین اگر شکر در رژیم غذایی ما وجود داشته باشد وضعیت بدتر می شود. نصف شکر گلوکز و نصف دیگر فروکتوز است. فروکتوز موجود در شکر باعث تغذیه ی باکتری هایی در دهان می شود که اسیدیته دهان را افزایش می دهند و برای سلامتی دندان ها مضرند. همچنین گلوکز چسبندگی زیادی دارد و به دندانها می چسبد و باعث می شود باکتری هایی که آنها را تغذیه می کنند نیز به دندانها چسبیده فعالیت بیشتری داشته باشند و باعث ایجاد جرم و پوسیدگی در دندانها شوند.

با قطع شکر و کربوهیدارات ها از رژیم غذایی دندانها این عوامل مضر را نخواهند دید و مزایای سلامتی بسیار زیادی ایجاد خواهد شد. اتفاقی که بعد از آن ما حتی با وجود مسواک نزدن منظم حس تازگی و تمیزی بسیار زیادی را در دهان و دندانهایمان حس خواهیم کرد.

وقتی مصرف شکر و کربوهیدرات های تصفیه شده قطع می شود از بیماری به نام نقرص(Gout) جلوگیری می شود و حتی افرادی که این بیماری را دارند درمان می شود. مصرف شکر با دو مکانیسم می تواند بر ایجاد و بدتر شدن نقرص کمک کند. فروکتوز موجود در شکر باعث افزایش اوریک اسید(Uric Acid) در بدن می شود. گلوکز شکر باعث مقاومت به انسولین و در ادامه مقاومت به انسولین باعث ایجاد مسئله ای به نام کبد چرب می شود. چرب شدن کبد باعث بالا رفتن اوریک اسید در بدن می شود.

وقتی سطوح اسید اوره یا اوریک اسید در بدن بالاست با مکانیسم هایی این اسید می تواند با سدیم ترکیب شده و کریستالهایی را تشکیل دهد. این کریستالها به مانند ذرات شیشه هستند و بسیار تیز و می توانند در جای جای بدن به خصوص مفاصل تجمع یابند. یکی از نقاطی که بیشترین تجمع این کریستالها اتفاق می افتد مفصل انگشتان بزرگ پاهاست. با این تجمع التهاب شدیدی در انگشت بزرگ پا اتفاق می افتد و متورم و به شدت دردناک می شود و این همان نقرص است.

قطع مصرف شکر و کربوهیدارات های تصفیه شده بهبود چشمگیری در این بیماری ایجاد می کند و از ایجاد این بیماری در بدن افراد جلوگیری می کند.

یکی از مشکلاتی که بدن با مصرف شکر و کربوهیدرات های تصفیه شده با آن روبروست عدم تعادل های هورمونی است و وقتی این مواد از رژیم غذایی حذف می شوند هورمون های ما به خصوص هورمون انسولین و کورتیزول به تعادل در می آیند.

مصرف شکر باعث می شود که میزان گلوکز خون در زمان های زیادی بالا باشد. این گلوکز بالا باعث بالا بودن مزمن هورمون انسولین و در ادامه مسئله ای به نام مقاومت به انسولین خواهد شد که ریشه تمام مسائل متابولیکی و بیماری های مزمن امروزی است و با برهم خوردن تعادل هورمون انسولین در بدن تعادل سایر هورمون های بدن نیز برهم می خورد.

فردی که به انسولین مقاوم است و شکر و کربوهیدرات های تصفیه شده را در رژیم خود دارد در طول یک روز بالا و پایین شدن های زیاد گلوکز را تجربه می کند. هم گلوکز بالا برای بدن و مغز ما مضر است و هم گلوکز پایین. لذا این حالات وضعیت هایی استرس زا برای بدن ماست که در این مواقع هم بدن ما هورمون کورتیزول(هورمون استرس) را ترشح خواهد کرد.

پس با وجود بالا بودن مصرف شکر و کربوهیدرات های تصفیه شده در رژیمی تعادل هورمون های بدن به خصوص دو هورمون ضروری انسولین و کورتیزول که در خط مقدم فعالیت های بدن قرار دارند بر هم می خورد و حذف مصرف این مواد از رژیم غذایی باعث به تعادل درآمدن هورمون انسولین و کورتیزول در بدن و در ادامه سایر هورمون های بدن خواهد شد.

با به تعادل رسیدن هورمون های انسولین و کورتیزول در بدن کیفیت خواب افزایش چشمگیری پیدا می کند. وقتی مصرف شکر و کربوهیدرات های تصفیه شده در رژیمی بالاست و فرد بالا و پایین شدن های زیاد گلوکز را در طول روز تجربه می کند، بدن به دلیل خطرناک بودن گلوکز بالا برای مغز و همچنین اضطراری بودن شرایطی که گلوکز پایین است کورتیزول یا هورمون استرس را ترشح می کند. هورمون کورتیزول ترشح هورمون ملاتونین(Melatonin) یا هورمون خواب را به کلی قطع می کند و این باعث می شود که فرد از کیفیت خواب خوبی بهره نبرد.

همچنین با بالا بودن میزان گلوکز در بدن از یک آستانه ای کلیه ها مجبورند تا میزان گلوکز اضافی را فیلتر کنند که در این صورت مقداری آب را نیز همراه با گلوکز از خون جدا می کنند که منجر به افزایش ادرارهای شبانه برای طرف خواهد شد و از کیفیت خواب وی خواهد کاست.

پس قطع شکر و کربوهیدرات های تصفیه شده با افزایش ترشح ملاتونین و قطع ادرارهای شبانه به بهبود کیفیت خواب کمک شایانی خواهد کرد.

مصرف بالای شکر و کربوهیدرات های تصفیه شده باعث خواهد شد که ما در طول یک روز سطوح گلوکز پایداری را تجربه نکنیم و بالا و پایین شدن های گلوکز زیادی را در بدن خواهیم دید و مغز ما نیز که یکی از مصرف کنندگان گلوکز است با این شرایط بالا و پایین شدن های انرژی زیادی را تجربه خواهد کرد.

همچنین با بالا بودن مزمن گلوکز خون به دلیل مصرف مواد ناسالم مانند شکر، انسولین بدن نیز به صورت مزمن بالا خواهد بود و نقاط مختلف بدن مانند سلول های مغزی نیز به انسولین مقاوم خواهند شد. مغز مقاوم به انسولین با وجود نیاز به انرژی و گلوکز نخواهد توانست از انرژی های بدن استفاده کند و در نتیجه کمبود انرژی را تجربه خواهد کرد.

پس یکی از اتفاقات مهمی که در بدن ما با قطع مصرف شکر و کربوهیدرات های تصفیه شده می افتد افزایش انرژی ذهنی و تجربه تمرکز و انرژی بالا می باشد.

چشم های ما ارگان هایی هستند که درون آنها مویرگ های بسیار زیادی وجود دارد. این مویرگ ها بسیار برای سلامتی چشمان ما اهمیت دارند. اگر میزان گلوکز خون به صورت مزمن بالا باشد این گلوکز می تواند با همراه دشتن آب به دیواره های مویرگ ها با نفوذ و انباشت آسیب بزند. دیواره مویرگ هایی که در اثر وجود گلوکز زیاد و آب زیاد آسیب دیده چکه می کند و این سبب آسیب دیدن بافت های کناری از خونریزی های حاصل می شود.

یکی از بهترین راهها برای سلامتی چشمان و مویرگ های موجود در جای جای بدن و بخصوص چشم ها کم کردن و یا قطع شکر و کربوهیدرات های تصفیه شده است تا از میزان بالای گلوکز مزمن جلوگیری به عمل آید.

یکی از نواحی دیگر بدن که مویرگ های زیادی را دارد واحد میکروسکوپی فیلتراسیون کلیه های ما با عنوان گلامرولوس(Glomerulus) است. وقتی گلوکز بدن به صورت مزمن تحت اثر مصرف بالای شکر بالاست در این صورت مقاومت به انسولین حاصل به مویرگ های ما در جای جای بدن به خصوص کلیه ها آسیب می زند و سلامتی این ناحیه از بدن ما را به شدت تحت تاثیر قرار می دهد و عملکرد آن را پایین می آورد.

اقدام اساسی برای افزایش سلامتی کلیه ها و جلوگیری از از دست دادن آنها قطع مصرف شکر و کربوهیدرات های تصفیه شده است.

مصرف شکر و کربوهیدرات های تصفیه شده از علل اصلی قطع عضو، از دست دادن کلیه و کوری است. تاثیر ناسالم این مواد در ایجاد مسائل و مشکلات برای نواحی مختلف بدن بر هیچ کس پوشیده نیست. شکر و کربویدرات های تصفیه شده با ایجاد گلوکز مزمن بالا و در ادامه مقاومت به انسولین و ایجاد التهاب در بدن به مویرگ ها و عصب های حسی آسیب می رسانند.

زمانی که به عصب های حسی آسیب وارد می شود قدرت نقل و انقالات عصبی و حسی در جای جای بدن کاهش می یابد و این ریسک آسیب رساندن ناخواسته در این اندام ها را افزایش می دهد. با افزایش ریسک آسیب به این اندام ها و حتی آسیب های چند باره سلامتی این اندام ها به خصوص انگشتان دست ها و پاها افزایش می یابد.

از طرف دیگر اندام آسیب دیده در این وضعیت به دلیل عدم تغذیه و اکسیژن رسانی کافی با مویرگ هایی که خود آسیب دیده اند از قدرت ترمیم و بهبود مناسبی برخوردار نخواهند بود و در معرض عفونت ها و آسیب های جدی قرار خواهند گرفت که ادامه این وضعیت در نهایت می تواند منجر به قطع عضو در این نواحی بدن گردد.

همچنین با کاهش قدرت حسی در نواحی بدن و کاهش سلامتی انتقال دهنده های عصبی درک ذهن از موقعیت ماهیچه ها و مفصل ها کاهش می یابد و این امر مفاصل را در معرض فشارهای ناخواسته و آسیب های شدید قرار می دهد که این ام نیز باعث ایجاد مسائلی مانند پیوند مفاصل در آینده برای این افراد خواهد شد.

قطع مصرف شکر و کربوهیدرات های تصفیه شده باعث کاهش ریسک قطع عضو و کاهش ریسک پیوند مفاصل خواهد شد.

مصرف بالای شکر و مقاومت به انسولین باعث ایجاد تداخل در عملکردهای گلبول های سفید سیستم ایمنی می شود، به خصوص گلبولهایی با نام نوتروفیل ها(Neutrophils) که 60% از سلول های سیستم ایمنی را تشکیل می دهند از این مسئله آسیب می بینند و وظیفه ی دربر گرفتن ویروس ها، میکروب ها و سموم آنها مختل می شود.

شکر باعث افزایش ROS(Reactive Oxygen Species) و اکسیدیتیو استرس می شود که این خود به تمامی سلول های بدن به خصوص سللو های سیستم ایمنی صدمه وارد می کند.

شکر باعث التهاب مزمن در بدن می شود و با وجود التهاب مزمن سیستم ایمنی به خستگی و فرسودگی دچار می شود که مجبور است در تمامی مدت به شدت کار کند.

شکر با حاملان مواد مغذی که غذا را از سیستم گوارش به جریان خون و سپس به تمامی نقاط بدن می رسانند تداخل ایجاد می کند و این از رسیدن مواد مغذی مناسب به جای جای بدن به خصوص سیستم ایمنی جلوگیری می کند.

اقدام اساسی برای جلوگیری از آسیب های شکر و کربوهیدرات های تصفیه شده به سیستم ایمنی بدن قطع مصرف این مواد در رژیم غذایی است که از ایجاد بیماری های مکرر به خصوص سرماخوردگی های مکرر فصلی جلوگیری خواهد کرد.

ارتباط بسیار مستقیمی بین میزان مصرف شکر و کربوهیدرات های تصفیه شده و میزان آکنه های پوستی وجود دارد. مصرف شکر و کربوهیدرات های تصفیه شده به صورت واضح باعث افزایش مقاومت به انسولین و در ادامه التهاب در بدن می شود که التهاب در جای جای بدن و بخصوص در پوست می تواند منجر به ایجاد مسائل ناسلامتی شود.

قطع مصرف شکر و کربوهیدرات های تصفیه شده به صورت اساسی با تاثیر بر روی سطوح انسولین و کم شدن مقاومت به انسولین و در ادامه التهاب در بدن آکنه ها و التهاب های پوستی را به شدت کاهش می دهد.

برای اینکه بتوانیم حساسیت به انسولین بدنمان را افزایش دهیم که خود باعث کم شدن مقاومت به انسولین بدن خواهد شد، بایستی ریشه اصلی مسئله را که باعث بالا بودن مزمن گلوکز خون می شود هدف قرار دهیم. یکی از بزرگترین و اصلی ترین دلیل افزایش مقاومت به انسولین و کم شدن حساسیت به انسولین مصرف شکر و مربوهیدرات های تصفیه شده است.

قطع مصرف شکر و کربوهیدرات های تصفیه شده باعث افزایش حساسیت به انسولین می شود. بدن حساس به انسولین در معرض ریسک بسیار کم تری از بیماری دیابت نوع 2 است. دیابت نوع 2 در واقع سطح پیشرفته مقاومت به انسولین است.

همچنین این اقدام اساسی باعث کم شدن التهاب در بدن می شود که یکی از منشاء های اصلی ناسلامتی در جای جای بدن است. با قطع شکر و کربوهیدرات های تصفیه شده تولید AGEها( یا Advanced Glycation Endproducts) و اکسیدیتیو استرس(Oxidative Stress) در بدن کاهش می یابد، عواملی که بالا بودن گلوکز به صورت مزمن آنها را در بدن ایجاد می کند و این عوامل باعث ایجاد ریسک زیادی برای بیماری های قلبی عروقی می شوند با صدمه رساندن به این نواحی بدن. هم چنین کم شدن التهاب، AGE ها و اکسیدیتیو استرس سطوح ال دی ال های کوچک(small LDLs) را که در واقع ذرات آسیب دیده ال دی ال هستند را در خون کاهش می دهد و این از ریسک بیماری های قلبی عروقی می کاهد.

با قطع شکر ریسک بیماری کبد چرب نیز که به شدت از گلوکز و فروکتوز موجود در شکر تاثیر می پذیرد کم می شود.

قطع مصرف شکر و کربوهیدرات های تصفیه شده با افزایش سلامتی متابولیکی و پایداری بیشتر گلوکز خون، هوس به غذاهای ناسالم را کم کرده و باعث نتایج بهتر کاهش وزن و تناسب اندام و گرفتن نتایج پایدار در این زمینه می شود.

برای دیدن ویدئوهای بیشتر در مورد کارکردهای بدن از بخش دانلودهای سایت استفاده نمایید. همچنین آگاهی ها و تمرینات دوره فوق العاده گام های اساسی برای سلامتی 1 منبع عالی ای است برای به تعادل دراوردن بدن و رسیدن به سلامتی پایدار و همه جانبه در زندگی.